Kamelenscheten en Chaiverslaving

Dag lieve allemaal!

Eindelijk weer even tijd om een nieuw bericht te plaatsen! We hebben weer een hoop beleefd , en zijn nu officieel op een kwart van onze reis...

Waar was ik gebleven... oh ja, Jodhpur! Na het bewonderen van het prachtige Mehrangarh fort hadden we wel zin in wat actie. Nu werd daar georganiseerd dat je kon ziplinen (kabelbaan) over het fort heen. Dit waren 6 lange lijnen (de langste 325m, op 1 na langste van Azië) waar je met een rotgang af ging en prachtig uitzicht had, supergaaf! We hebben er een erg mooi filmpje van Roland zijn afdaling gemaakt. Op de markt hebben we daarna kruiden gekocht en de lekkerste Lassi van India gedronken. 's Avonds was er nog een gigantisch feest in het fort (the Riff) maar daar hadden we geen puf meer voor.

De volgende dag zijn we verder gereisd naar Bikaner. In de trein hebben we lang gekletst met een groep Indiërs, en ze hebben onze handen gelezen. Het schijnt dat ik een hele lange gelukslijn heb en Roland is een flexibele harde werker. Was erg gezellig en gigantixsch veel foto's gemaakt met al die lui.

In Bikaner ingecheckt in Vino's Guesthouse. Supergore kamer en geen gast te bekennen. Roland wilde graag meedoen aan de gratis kookles, maar toen wij mochten meekijken kregen we de demonstratie 'hoe warm ik onherkenbaar eten op', en het was niet eens lekker. Bovendien moesten we het opeten in een rare zitkamer naast een bellende tiener. Dikke tegenvaller dus. De volgende ochtend gauw uitgecheckt en naar Bhairon Vilas gegaan, een supersjiek hotel maar nog best betaalbaar.

Toen kwam de opgave hoe we een treinticket naar onze volgende bestemming, Agra, moesten reserveren. Omdat 26 oktober Diwali is, soort kerstmis hier, gaat iedereen naar huis. Alle treinen vol dus! We werden geholpen door Hussein, een superaardige jongen van goede komaf die in februari naar Nederland komt, dus wij zullen hem dan natuurlijk helpen. Maar goed, we stonden op de wachtlijst... Hussein zou het regelen zei hij want wij gingen op Kamelensafari!

Wat een geweldige ervaring was dat! We hebben 2 uur gereden op die kamelen en bij de lunch werd er een heerlijke verse maaltijd voor ons bereid. Na een kort dutje weer op de kameel naar de volgende stop. De kok ging gelijk aan de slag, onze bedjes in het zand werden keurig gedekt terwijl wij uitpuften en van de prachtige zonsondergang genoten. Na een heerlijk diner bij romantisch kaarslicht gaan slapen onder de helderste sterrenhemel die ik ooit heb gezien. Hier doe je het voor!
Rond half 7 opgestaan en naar een wederom prachtige zonsopgang gekeken, en na een heerlijk vers ontbijtje zijn we op de kamelenkar weer teruggereden. De woestijn was prachtig, best veel begroeiing en wildlife. We hebben antilopes, valken, aasgieren, vossen en de meest prachtige vogels gezien. Zo heb ik 4 Sonchidi birds gezien. Het schijnt geluk te brengen als je deze spot, dus wij hadden 4 keer mazzel (lange gelukslijn?). De andere toerist die mee was, was een Britse Indiër, erg goed gezelschap!

Weer terug in ons hotel mochten we even douchen in een supersjieke hotelkamer (met regendouche!!!) en hebben even een hapje gegeten. Toen Hussein weer opgezocht om te vragen hoe het met de treinkaartjes stond. Het was hem nog niet gelukt, maar hij wist waar we heen moesten. Dus wij mee. We moesten op 'audiëntie' komen bij de Kingpin van de treinen. Dit was letterlijk een gigantische vent die aan een enorm bureau in 4 telefoons zat te brullen en mensen zat rond te commanderen. Na een kopje Chai thee (waar Roland nu dus verslaafd aan is by the way) die de grote baas luidruchtig opslurpte vertelde hij ons dat we helaas niet mee konden op de trein. Een trein later kon hij wel regelen, hiervoor moesten we alleen weer bij een andere baas op visite. Hij gaf ons netjes een briefje mee en dat was dat. Einde audiëntie. Bij de volgende baas werd het uiteindelijk geregeld. 4 uur verder pfff...

Tijd voor ontspanning, op naar Deshnok, de Karni Mata tempel, vol met heilige (lees schurftige) ratten. Je moest op blote voeten naar binnen en het krioelde daar van de (40.000!!) ratten. Gadverdamme! Ik stond natuurlijk in de rattenpis dus wilde er gauw weer weg. In de bus werd ik continu aangestaard door een jongen, maar na maar liefst 3 waarschuwingen van Ro hield hij eindelijk op. Wat is dat irritant zeg! Volgens mij is staren hier niet beschouwd als onbeleefd..

Na onze voeten grondig gewassen te hebben en een potje Chai maar even achter de computer gekropen voor dit immense verhaal. Maar ja, we zijn nu echt aan het genieten!

Zo even een hapje eten en dan weer een lange treinreis van 23.45 tot 13.10, pfff. Op naar Agra en de Taj Mahal!

Dikke kus van ons!