De laatste weken
Door: Marije en Roland
Blijf op de hoogte en volg Roland en Marije
21 Mei 2018 | Nederland, Zuidlaren
Lieve allemaal hier alweer de laatste blog want wij vliegen nu het laatste stukje naar huis.
Onze laatste blog eindigde op weg naar Tokyo, jeetje wat lijkt dat allemaal alweer lang geleden.
De week in Tokyo was lekker in de zin van het even op één plek zijn, wasjes doen, niet met je backpack zeulen en minder reistijd. We zijn er lekker op uit gegaan elke dag, op ons wensenlijstje stond een dagje Fuji Q Highland met zieke achtbanen aan de voet van Mount Fuji. Dit hebben wij gedaan en gelukkig waren we vroeg en konden we een paar achtbanen pakken voordat de harde wind roet in het eten gooide. Ook hebben we zowat alle noemenswaardige wijken van Tokyo bezocht: Akihabara met alle hightech winkels en rare seksshops, Shibuya met alle hippe mensen en natuurlijk 's werelds drukste voetgangerskruispunt (wij hebben een foto weten te maken met amper (lees: tien) mensen op het kruispunt, maandagochtend tijdens Golden Week, blijkbaar een unicum), Shinjuku en haar Sky Scraper district, het eigenzinnige Harajuku met Yoyogi Park, Tsukiji Fishmarket, het Chuo district en het park nabij Ebisu dat bewust volledig aan haar lot wordt overgelaten. Onze laatste dag in Tokyo troffen we onze vrienden Ashley en Ricky die ook in Japan aan het backpacken waren. Lekker in het park hangen en op bierproeftocht.
Na deze week waren we weer aardig rusteloos en hadden we Tokyo wel even gezien dus zijn we noordwaarts gegaan richting het eiland Hokkaido. Qua klimaat is het daar een stuk koeler (zelfde breedtegraad als Italië) dus op dit eiland vindt veel van de landbouw van Japan plaats. Helaas waren wij te laat voor het skiseizoen (in Niseko en Furano heb je 's werelds beste poedersneeuw) en dus gingen we uit op een biermissie. De hoofdstad van Hokkaido heet Sapporo, en dit is ook de naam van Japans grootste biermerk. Wij gingen dus op excursie naar de bierfabriek, een tour volledig in het Japans gevolgd en afgesloten met een bierproeverij met de andere Japanse bezoekers. Op de heenweg zagen we buiten een parkgolfterrein dus wij zijn de rest van de middag lekker aan het parkgolfen gegaan. Ze gebruiken hier iets grotere ballen dus het was leuk voor een beginner. Ro was zo lief om mij 1 handicap te geven maar na 2 golfcourses lagen we al erg dicht bij elkaar. We hebben ons er uitstekend vermaakt tot groot genoegen van de overige spelers en de tuinmannen.
Ook hebben we een dagtripje gemaakt naar Otaru waar Ro Natto-ijs heeft gegeten (gerfermenteerde sojabonen) en ijs met biersmaak en om af te sluiten nog eentje met de smaak van paarse zoete aardappels. Rare Japanners.
Op de route weer zuidwaarts hebben we een tussenstop gepland bij Towadako, een heel groot vulkanisch meer. In de bus onderweg raak ik al even kort in gesprek met 2 Duitse reizigers, die wij later in ons hostel opnieuw tegenkomen. Het klikt en we spreken af de volgende dag samen te gaan hiken. Bij het ontbijt raken we ook aan de klets met Peco, een Japanse van onze leeftijd die in de wintermaanden skilerares is in Hokkaido en in de zomermaanden kleuterjuf in Tokyo. Ook zij wil wel graag met ons mee dus we gaan gezellig met zijn vijven de Oiraserivier aflopen. Na deze prachtige wandeling langs vele watervallen duiken we met zijn allen de onsen in en drinken en eten we samen. Aangezien Peco met de auto is biedt ze aan ons allemaal af te zetten op de route naar Morioka. Roadtrip! Maar eerst wil Peco (haar bijnaam, Japans voor 'honger', ze eet graag) barayaki eten in Towada. Dus met zijn vijven op naar Towada. Na deze topmiddag moeten wij toch echt afscheid nemen want wij gaan die avond couchsurfen in Tokyo.
Wij logeren bij Kentaro en Yumi, een lief stel. Zij nemen ons mee naar een okonomiyaki restaurant waar we eindelijk goed snappen hoe het nou werkt. Ik had ze eerder gevraagd of zij met ons meewilden naar EDC maar zij hadden andere plannen en vonden de tickets te duur. Kentaro stond erop ons naar de trein te brengen zodat wij heel gemakkelijk bij het Zozo Marine Stadium konden komen voor het festival waar wij ons al maanden op verheugden: EDC Japan met als headliner Above and Beyond. Zij treden bijna nooit in Europa op dus dit was onze kans!
Het weer was verschrikkelijk maar het festival was fantastisch! Bibberende meisjes in bikini's in de regen en met zijn allen springen in 15 cm water op fantastische muziek, onvergetelijk!
De volgende dag moet Kentaro weer aan het werk dus wij staan met hem op en gaan richting Asakusa, waar wij onze laatste dagen in Tokyo doorbrengen. Op het programma staat nog een bezoek aan Joypolis, een superhightech indoor attractiepark met VR games, achtbanen met ingebouwde arcadegames en het meest creepy stereo-effect hoorspel in een poppenhuis wat ik ooit heb meegemaakt. En 's avonds heb ik een afspraak om mijn eerste tattoo te laten zetten...
Op onze laatste dag krijgen we een berichtje van Dane en Viola, onze Duitse vrienden. Ze zijn in Tokyo en we spreken af in Shibuya bij the Far Yeast Brewery die Ricky ons had aanbevolen. Het was een topavond met veel bier en gyoza. En toen op naar Narita voor onze laatste nacht in Japan in een capsulehotel. Dat is een hotel met allemaal eenspersoons slaap'pods'. Je krijgt een tasje met een handdoek, pyjama en tandenborstel. Spullen in je kluis, douchen en in je pod. Superleuke ervaring en helemaal niet zo claustrofobisch als ik had gedacht. Sommige bedden in sommige hostels waren kleiner. Nu is onze wensenlijst echt afgewerkt en zijn we klaar voor de lange terugreis naar huis, onderbroken door een romantische tussenstop in Rome. Pizza, wijn, gelato, Sint Pietersplein en een douche. Heerlijk geslapen in een prachtige kamer en na een ontbijt met stokbrood met brie, prosciutto (oooohhh!!!) en cappuccino weer naar het vliegveld voor het laatste vluchtje richting huis.
We hebben een fantastische reis gehad, Japan is prachtig en de cultuur is zó anders dan die van ons. Wij hebben de hele reis observaties over dit gekke maar o zo lieve volk opgeschreven. Hier een greep uit onze opmerkingen:
- de conducteur buigt en neemt zijn pet af bij het binnenkomen én verlaten van de coupe en zegt iets van 'prettige reis'
- Japanners zijn vreselijk goed in wachten, keurig in de rij en netjes rechtop. Als er lijntjes of voetjes op de vloer geplakt zijn zullen ze daar netjes binnen of op gaan staan.
- De mondkapjes die ze dragen zijn alleen ter bescherming van anderen als ze verkouden zijn.
- Ze zijn gek op deuntjes en vogelgeluidjes in elke winkel of op elk station
- wat zijn ze allemaal lief en behulpzaam
- stoelen in de trein worden altijd afgestaan aan ouderen
- zelfs in de trein is het wc papier netjes in een puntje gevouwen
- Ro: "Japanners zijn ook maar mensen"
- soms zijn ze efficiënt en soms vertonen ze wel veel kuddegedrag en denken ze niet voor zichzelf. Misschien komt dit doordat ze vaak erg verlegen zijn en niet op willen vallen, maar vast ook omdat het groepsbelang vrijwel altijd boven het belang van het individu staat.
- Ze zijn gek op westerse merken, die helaas steeds meer voet aan de grond krijgen. Jammer van hun mooie unieke cultuur. Al zijn er andere westerse eigenschappen (met name het voor zichzelf durven kiezen en losbreken van wat familie verwacht) waarvan ik hoop dat ze wat meer toegepast gaan worden in de toekomst. Dat geven ze vaak zelf ook aan.
- "de Japanse vrouwen zijn gemiddeld gezien redelijk aantrekkelijk voor Aziaten en de mannen door de bank genomen totaal niet, uitzonderingen daargelaten... Dûh" aldus Roland.
Helaas hebben we de reis niet echt kunnen illustreren met foto's maar iedereen is natuurlijk welkom om ze achteraf samen met ons te bekijken, we zullen een mooie compilatie maken.
Wij hebben enorm genoten van het land en elkaar en wij hopen dat jullie met ons hebben meegenoten. En misschien geïnspireerd zijn geraakt om dit mooie land ook eens een bezoekje te brengen.
Liefs, Marije en Roland
Onze laatste blog eindigde op weg naar Tokyo, jeetje wat lijkt dat allemaal alweer lang geleden.
De week in Tokyo was lekker in de zin van het even op één plek zijn, wasjes doen, niet met je backpack zeulen en minder reistijd. We zijn er lekker op uit gegaan elke dag, op ons wensenlijstje stond een dagje Fuji Q Highland met zieke achtbanen aan de voet van Mount Fuji. Dit hebben wij gedaan en gelukkig waren we vroeg en konden we een paar achtbanen pakken voordat de harde wind roet in het eten gooide. Ook hebben we zowat alle noemenswaardige wijken van Tokyo bezocht: Akihabara met alle hightech winkels en rare seksshops, Shibuya met alle hippe mensen en natuurlijk 's werelds drukste voetgangerskruispunt (wij hebben een foto weten te maken met amper (lees: tien) mensen op het kruispunt, maandagochtend tijdens Golden Week, blijkbaar een unicum), Shinjuku en haar Sky Scraper district, het eigenzinnige Harajuku met Yoyogi Park, Tsukiji Fishmarket, het Chuo district en het park nabij Ebisu dat bewust volledig aan haar lot wordt overgelaten. Onze laatste dag in Tokyo troffen we onze vrienden Ashley en Ricky die ook in Japan aan het backpacken waren. Lekker in het park hangen en op bierproeftocht.
Na deze week waren we weer aardig rusteloos en hadden we Tokyo wel even gezien dus zijn we noordwaarts gegaan richting het eiland Hokkaido. Qua klimaat is het daar een stuk koeler (zelfde breedtegraad als Italië) dus op dit eiland vindt veel van de landbouw van Japan plaats. Helaas waren wij te laat voor het skiseizoen (in Niseko en Furano heb je 's werelds beste poedersneeuw) en dus gingen we uit op een biermissie. De hoofdstad van Hokkaido heet Sapporo, en dit is ook de naam van Japans grootste biermerk. Wij gingen dus op excursie naar de bierfabriek, een tour volledig in het Japans gevolgd en afgesloten met een bierproeverij met de andere Japanse bezoekers. Op de heenweg zagen we buiten een parkgolfterrein dus wij zijn de rest van de middag lekker aan het parkgolfen gegaan. Ze gebruiken hier iets grotere ballen dus het was leuk voor een beginner. Ro was zo lief om mij 1 handicap te geven maar na 2 golfcourses lagen we al erg dicht bij elkaar. We hebben ons er uitstekend vermaakt tot groot genoegen van de overige spelers en de tuinmannen.
Ook hebben we een dagtripje gemaakt naar Otaru waar Ro Natto-ijs heeft gegeten (gerfermenteerde sojabonen) en ijs met biersmaak en om af te sluiten nog eentje met de smaak van paarse zoete aardappels. Rare Japanners.
Op de route weer zuidwaarts hebben we een tussenstop gepland bij Towadako, een heel groot vulkanisch meer. In de bus onderweg raak ik al even kort in gesprek met 2 Duitse reizigers, die wij later in ons hostel opnieuw tegenkomen. Het klikt en we spreken af de volgende dag samen te gaan hiken. Bij het ontbijt raken we ook aan de klets met Peco, een Japanse van onze leeftijd die in de wintermaanden skilerares is in Hokkaido en in de zomermaanden kleuterjuf in Tokyo. Ook zij wil wel graag met ons mee dus we gaan gezellig met zijn vijven de Oiraserivier aflopen. Na deze prachtige wandeling langs vele watervallen duiken we met zijn allen de onsen in en drinken en eten we samen. Aangezien Peco met de auto is biedt ze aan ons allemaal af te zetten op de route naar Morioka. Roadtrip! Maar eerst wil Peco (haar bijnaam, Japans voor 'honger', ze eet graag) barayaki eten in Towada. Dus met zijn vijven op naar Towada. Na deze topmiddag moeten wij toch echt afscheid nemen want wij gaan die avond couchsurfen in Tokyo.
Wij logeren bij Kentaro en Yumi, een lief stel. Zij nemen ons mee naar een okonomiyaki restaurant waar we eindelijk goed snappen hoe het nou werkt. Ik had ze eerder gevraagd of zij met ons meewilden naar EDC maar zij hadden andere plannen en vonden de tickets te duur. Kentaro stond erop ons naar de trein te brengen zodat wij heel gemakkelijk bij het Zozo Marine Stadium konden komen voor het festival waar wij ons al maanden op verheugden: EDC Japan met als headliner Above and Beyond. Zij treden bijna nooit in Europa op dus dit was onze kans!
Het weer was verschrikkelijk maar het festival was fantastisch! Bibberende meisjes in bikini's in de regen en met zijn allen springen in 15 cm water op fantastische muziek, onvergetelijk!
De volgende dag moet Kentaro weer aan het werk dus wij staan met hem op en gaan richting Asakusa, waar wij onze laatste dagen in Tokyo doorbrengen. Op het programma staat nog een bezoek aan Joypolis, een superhightech indoor attractiepark met VR games, achtbanen met ingebouwde arcadegames en het meest creepy stereo-effect hoorspel in een poppenhuis wat ik ooit heb meegemaakt. En 's avonds heb ik een afspraak om mijn eerste tattoo te laten zetten...
Op onze laatste dag krijgen we een berichtje van Dane en Viola, onze Duitse vrienden. Ze zijn in Tokyo en we spreken af in Shibuya bij the Far Yeast Brewery die Ricky ons had aanbevolen. Het was een topavond met veel bier en gyoza. En toen op naar Narita voor onze laatste nacht in Japan in een capsulehotel. Dat is een hotel met allemaal eenspersoons slaap'pods'. Je krijgt een tasje met een handdoek, pyjama en tandenborstel. Spullen in je kluis, douchen en in je pod. Superleuke ervaring en helemaal niet zo claustrofobisch als ik had gedacht. Sommige bedden in sommige hostels waren kleiner. Nu is onze wensenlijst echt afgewerkt en zijn we klaar voor de lange terugreis naar huis, onderbroken door een romantische tussenstop in Rome. Pizza, wijn, gelato, Sint Pietersplein en een douche. Heerlijk geslapen in een prachtige kamer en na een ontbijt met stokbrood met brie, prosciutto (oooohhh!!!) en cappuccino weer naar het vliegveld voor het laatste vluchtje richting huis.
We hebben een fantastische reis gehad, Japan is prachtig en de cultuur is zó anders dan die van ons. Wij hebben de hele reis observaties over dit gekke maar o zo lieve volk opgeschreven. Hier een greep uit onze opmerkingen:
- de conducteur buigt en neemt zijn pet af bij het binnenkomen én verlaten van de coupe en zegt iets van 'prettige reis'
- Japanners zijn vreselijk goed in wachten, keurig in de rij en netjes rechtop. Als er lijntjes of voetjes op de vloer geplakt zijn zullen ze daar netjes binnen of op gaan staan.
- De mondkapjes die ze dragen zijn alleen ter bescherming van anderen als ze verkouden zijn.
- Ze zijn gek op deuntjes en vogelgeluidjes in elke winkel of op elk station
- wat zijn ze allemaal lief en behulpzaam
- stoelen in de trein worden altijd afgestaan aan ouderen
- zelfs in de trein is het wc papier netjes in een puntje gevouwen
- Ro: "Japanners zijn ook maar mensen"
- soms zijn ze efficiënt en soms vertonen ze wel veel kuddegedrag en denken ze niet voor zichzelf. Misschien komt dit doordat ze vaak erg verlegen zijn en niet op willen vallen, maar vast ook omdat het groepsbelang vrijwel altijd boven het belang van het individu staat.
- Ze zijn gek op westerse merken, die helaas steeds meer voet aan de grond krijgen. Jammer van hun mooie unieke cultuur. Al zijn er andere westerse eigenschappen (met name het voor zichzelf durven kiezen en losbreken van wat familie verwacht) waarvan ik hoop dat ze wat meer toegepast gaan worden in de toekomst. Dat geven ze vaak zelf ook aan.
- "de Japanse vrouwen zijn gemiddeld gezien redelijk aantrekkelijk voor Aziaten en de mannen door de bank genomen totaal niet, uitzonderingen daargelaten... Dûh" aldus Roland.
Helaas hebben we de reis niet echt kunnen illustreren met foto's maar iedereen is natuurlijk welkom om ze achteraf samen met ons te bekijken, we zullen een mooie compilatie maken.
Wij hebben enorm genoten van het land en elkaar en wij hopen dat jullie met ons hebben meegenoten. En misschien geïnspireerd zijn geraakt om dit mooie land ook eens een bezoekje te brengen.
Liefs, Marije en Roland
